Het WKS model binnen de jeugdzorg
Er wordt veel gesproken over mensen die zich met hart en ziel inzetten voor kinderen en gezinnen in kwetsbare situaties. Dit gebeurt vanuit idealisme, betrokkenheid en goede bedoelingen. Toch lijkt het te vaak alsof we het aan het verliezen zijn.
Het WKS-model gaat ervan uit dat de sleutel tot verandering ligt bij degenen om wie het gaat: de jongeren zelf, de ouders zelf, de gezinnen zelf. Zij weten vaak het beste wat voor hen werkt. Wat zij nodig hebben, is ondersteuning om die eigen kracht te (her)ontdekken en in te zetten.
Wanneer mensen in een afhankelijke situatie (weer) regie krijgen over hun leven, blijkt vaak dat ze meer aankunnen dan we denken. Dat vraagt niet om loslaten, maar om zorgvuldig afstemmen: wat kan iemand zelf, wat kan het eigen netwerk, en waar is echt ondersteuning nodig? Dat is de plek waar de hulpverlener daadwerkelijk van belang is.
Wanneer jongeren in een afhankelijke situatie zélf de regie houden of terugkrijgen over hun leven, blijken ze vaak meer verantwoordelijkheid aan te kunnen dan we denken. Toch ligt de focus in de praktijk nog vaak op: zorg goed voor de ander.
Maar wat betekent dat eigenlijk?
Hoe ondersteun je iemand zonder diens verantwoordelijkheid weg te nemen?
Hoe blijf je nabij, zonder over te nemen of juist los te laten?
En hoe ga je als hulpverlener om met jouw eigen normen en waarden, wanneer die niet aansluiten bij die van jouw collega’s? Of bij de persoon die van jou afhankelijk is of waar jij verantwoordelijk voor bent?
Het zijn vragen die elke hulpverlener herkent en waar het WKS-model handvatten voor biedt.
Meer weten? Kijk bij ons trainingsaanbod of neem contact met ons op!
〰️
Meer weten? Kijk bij ons trainingsaanbod of neem contact met ons op! 〰️
Een brief van Emma
Zij werd begeleidt aan de hand van het WKS model binnen GGZ - Eindhoven
“Verfrissend was vooral dat er niet betutteld werd. De
verantwoordelijkheid werd nooit overgenomen, je werd altijd gehoord en je kreeg advies.
Ik vond het erg fijn dat
er geen verborgen agenda’s waren, altijd duidelijkheid en openheid.”
Mijn naam is Emma en op mijn 14e werd ik opgenomen op de Wederik. Ik was toen depressief en had PTSS ook al wist ik dat toen nog niet. Ik heb ruim een jaar op de Wederik gezeten. Ik heb daar heel veel geleerd over mezelf en met hulp van de begeleiders ben ik veel gegroeid. Ik had al heel veel te maken gekregen met hulpverlening op jonge leeftijd en toen ik werd opgenomen had ik niet zo veel vertrouwen meer in het zorgsysteem.
Op de wederik was het alleen heel anders dan enige behandeling die ik daarvoor had gehad. Het duurde wel enige tijd voor ik me open kon stellen maar met behulp van mijn zakenwaarnemers werd dat steeds minder. In het begin kon ik zelf niet zoveel beslissen maar naarmate het beter met me ging kreeg ik steeds meer regie over mezelf terug. Voor mij was dat erg fijn en ik heb er veel van geleerd. Ik moest zelf hulp leren vragen en aangeven hoe ik me voelde en wat ik nodig had. Als ik dat even niet kon bood de begeleiding mij een gesprek aan.
Ik heb me altijd gehoord kunnen voelen en ook het gevoel gehad dat ik voor vol werd aangezien, iets wat ik bij voorgaande hulpverlening heb gemist. Dat is iets wat me erg hielp om te vertellen hoe ik me voelde en waar ik mee zat. Mijn procesbegeleider mocht ik zelf kiezen waar ik erg blij mee was want zo kon ik iemand kiezen waarmee het goed klikte. Het was voor mij erg fijn om zowel een procesbegeleider te hebben als zakenwaarnemers. Met mijn procesbegeleider kon ik in vertrouwen praten zonder dat daar acties op volgde en mijn zakenwaarnemers nodigden en daagden me uit en hielpen mij naar oplossingen zoeken voor mijn problemen.
Ook in de groep jongeren kwam het systeem van zakenwaarnemer en procesbegeleider goed van pas, als we ergens last van hadden maar niet wisten hoe we het aan moesten pakken gingen we naar de groepsprocesbegeleider en als we ergens verandering in wilde voorstellen gingen we naar de groepszakenwaarnemers. Mijn ervaring op de wederik was ondanks hoe ik me voelde toch fijn omdat ik zo veel geleerd heb maar vooral door de lieve mensen die me daar zo geholpen hebben en door alles wat ik geleerd heb. Ik ben blij dat er plekken als deze zijn waar jongeren zoals ik heen kunnen.